Το πρώτο ρωσικό επιβατικό που γεννήθηκε μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ προσπαθεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη της αγοράςΟι αεροπορικές εταιρείες είναι ένας εξαιρετικά προσεκτικός επιχειρηματικός κλάδος όσον αφορά τις δαπάνες και τους κινδύνους που αναλαμβάνουν. Πρέπει να περάσουν χρόνια προτού εμπιστευθούν σε μία νέα αεροναυπηγική εταιρεία παραγγελίες δισεκατομμυρίων δολαρίων και τις ζωές των επιβατών τους. Η βραζιλιάνικη Εmbraer, π.χ., πέρασε είκοσι χρόνια στην αφάνεια προτού αρχίσει να πωλεί με επιτυχία τα μικρά αεροσκάφη της.
Η ρωσική Sukhoi, γνωστή για τα υπερηχητικά της μαχητικά αεροπλάνα, δεν έκανε καλή αρχή, τουλάχιστον όσον αφορά αυτή την οικοδόμηση της εμπιστοσύνης. Λίγο μετά την παράδοση ενός από τα πρώτα Superjet στην Aeroflot, τμήμα του συστήματος ασφαλείας δεν λειτούργησε, με αποτέλεσμα η εταιρεία να το καθηλώσει στο έδαφος.
Βέβαια, σήμερα επισκευάστηκε και πραγματοποιεί πτήσεις, αλλά η Sukhoi θα δυσκολευτεί πολύ να πείσει τους μεγάλους αερομεταφορείς της Δύσης να αγοράσουν αεροσκάφη από μία ρωσική κρατική βιομηχανία. Τα προβλήματα ασφάλειας που παρουσιάζουν τα ρωσικά αεροπλάνα είναι γνωστά σε όλους και η αλήθεια πικρή. Kανείς δεν αγοράζει ρωσικά πτητικά μέσα εκτός των κρατών της πρώην ΕΣΣΔ, του Ιράν, της Κούβας και ορισμένων χωρών της Αφρικής.
Ασχημη κληρονομιά
«Τα ρωσικά αεροσκάφη έχουν μία εικόνα που πολύ δύσκολα θα αλλάξει» εξηγεί ο Λες Βιλ, αναλυτής της Ascend, εταιρείας συμβούλων ασφάλειας αεροσκαφών. «Η αεροπορική βιομηχανία μπορεί να είναι ενθουσιασμένη με το προϊόν που παρήγαγε, αλλά δεν πιστεύω ότι θα έχει εμπορική επιτυχία, καθώς δεν θα το εμπιστευθούν οι μεγάλες αεροπορικές εταιρείες».
Φυσικά, οι Ρώσοι εξακολουθούν να ελπίζουν στην επιτυχία του Superjet 100, του πρώτου ολοκληρωτικά ρωσικού επιβατικού αεροπλάνου που γεννήθηκε μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Το μάλλον άκομψο αεροσκάφος διαθέτει μόνο 100 θέσεις και τιμή μόλις 31,7 εκατομμύρια δολάρια. Eίναι, δηλαδή, περίπου 33% φτηνότερο από τα αντίστοιχα μοντέλα της Embraer και της Bombardier.
Οι σχεδιαστές του εγκατέλειψαν οριστικά τα μελαγχολικά εσωτερικά της σειράς Tupolev. Η καμπίνα επιβατών του Superjet είναι χαρούμενη, πιο άνετη, ο χώρος αποθήκευσης πάνω από τη θέση είναι ικανοποιητικός και ο φωτισμός απαλός. Οι δε κινητήρες είναι σχεδόν αθόρυβοι. Αν και η κατασκευάστρια βρίσκεται σε συνομιλίες με την Delta Air Lines, τη SkyWest, και άλλους δυτικούς αερομεταφορείς και ευελπιστεί ότι θα πουλήσει 800 αεροσκάφη την επόμενη εικοσαετία, μέχρι σήμερα έχουν παραδοθεί δύο αεροσκάφη στην Aeroflot και ένα στην αρμενική Armavia, ενώ έχει συμφωνηθεί η παράδοση άλλων 15 στη μεξικανική Interjet. Συνολικά υπάρχουν 176 παραγγελίες για το συγκεκριμένο αεροπλάνο. Φυσικά η εταιρεία προτιμά, αντί να τονίσει την καταγωγή του καινούργιου αεροπλάνου από τη Σιβηρία, να προβάλει την ιταλική και γαλλική κληρονομιά του. Γάλλοι και Ιταλοί εταίροι σχεδίασαν τους κινητήρες και παρείχαν την τεχνογνωσία για την κατασκευή.
Η Ryannair
Ο Στίβεν Μακναμάρα, εκπρόσωπος Τύπου της Ryannair, λεει ότι η εταιρεία του δεν θα δίσταζε ούτε λεπτό να προμηθευτεί ρωσικά αεροπλάνα αυτού του τύπου εάν βέβαια είχαν εγκριθεί από την Υπηρεσία Πτητικής Ασφάλειας της Ε.Ε. Αλλωστε, όπως εξηγεί, οι επιβάτες ενδιαφέρονται για την αεροπορική εταιρεία, την οποία εμπιστεύονται, κι όχι για το αεροσκάφος που θα τους μεταφέρει στον προορισμό τους.
Στο Superjet που παραδόθηκε στην Aeroflot, δεν λειτούργησε ο μετρητής που χρησιμοποιείται για την ανίχνευση διαρροών στους σωλήνες που ανακυκλώνουν τον καθαρό αέρα μέσα στην καμπίνα των επιβατών. Η εταιρεία, βέβαια, επιμένει ότι οι επιβάτες δεν κινδύνευσαν ούτε για ένα δευτερόλεπτο, καθώς η παροχή του αέρα δεν επηρεάστηκε από τη βλάβη. Ταυτόχρονα άδραξε την ευκαιρία να διαφημίσει τη δέσμευσή της στην ασφάλεια των πτήσεων, καθηλώνοντας το αεροσκάφος μέχρι να βρεθεί και να αποκατασταθεί η βλάβη. Το Superjet είναι, άλλωστε, το πρώτο ρωσικό αεροπλάνο που διαθέτει τέτοιο αισθητήρα, όργανο που θεωρείται δεδομένο στα δυτικά αεροσκάφη.
Καχύποπτες οι μεγάλες αεροπορικές εταιρείες
Η δυσπιστία των μεγάλων αεροπορικών εταιρειών έναντι του ολοκαίνουργιου και αστραφτερού ρωσικού πτητικού μέσου δεν είναι αδικαιολόγητη, και τούτο όχι μόνο εξαιτίας των πολλών δυστυχημάτων με ρωσικά αεροπλάνα.
Πριν από ένα χρόνο, ο ρωσικός τηλεοπτικός σταθμός NTV αποκάλυψε ότι 70 μηχανικοί του εργοστασίου Sukhoi όπου κατασκευαζόταν το Superjet διέθεταν πλαστά διπλώματα, τα οποία είχαν αγοράσει από την τοπική τεχνική σχολή. Η εταιρεία αμέσως, βέβαια, απάντησε ότι οι ψευτομηχανικοί δεν έχουν καμία σχέση με το νέο αεροπλάνο. Η εκπρόσωπος Τύπου, Ολγα Καγιούκοβα, υποστηρίζει ότι οι αεροπορικές εταιρείες αναζητούν εναλλακτικές λύσεις για μικρά αεροσκάφη μέσου βεληνεκούς όπως το Βoeing 737 και το Αirbus A320.
H Ryanair βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με τους Κινέζους για την αγορά του δικού τους C919, που έχει επιδόσεις ανάλογες με το Β737.
Ανταγωνισμός με Κίνα
Οι Ρώσοι πιστεύουν ότι θα καταφέρουν να ανταγωνιστούν το κινεζικό αεροσκάφος, αφού η Κίνα δεν έχει παράδοση στην αεροναυπηγική. Ομως στα τέλη της δεκαετίας του 1990 η ρωσική αεροβιομηχανία γνώρισε χαλεπούς καιρούς. Τα αεροσκάφη της δεν μπορούσαν να βρουν αγοραστές εκτός των κρατών που στο παρελθόν απάρτιζαν την ΕΣΣΔ. Η αεροπορική βιομηχανία Ιλιούσιν πούλησε μόλις 12 αεροσκάφη μεγάλου βεληνεκούς Il -96, μεταξύ των οποίων αυτό που χρησιμοποιείται από τον Φιντέλ Κάστρο. Μπροστά στον κίνδυνο να μείνουν εκτός αγοράς, οι Ρώσοι άφησαν κατά μέρος την εθνική υπερηφάνεια και δημιούργησαν κοινοπραξίες με δυτικές εταιρείες, σε μια προσπάθεια να καλύψουν τα κενά τεχνογνωσίας και να δημιουργήσουν ανταγωνιστικά προϊόντα. Τώρα η ιταλική Alenia Aeronautica διαθέτει το 25% του προγράμματος Superjet και βοηθά στην προώθηση των πωλήσεων στις δυτικές αγορές.
Μένει τώρα το αεροσκάφος να λάβει έγκριση από τους ευρωπαϊκούς φορείς πτητικής ασφάλειας και την αμερικανική FAA. «Θα αντιμετωπίσουμε τα ίδια προβλήματα με τις ιαπωνικές αυτοκινητοβιομηχανίες στην αρχή», εξηγεί ο Τζιάκομο Περφέτο, διευθυντής του τμήματος επικοινωνίας της Superjet International. «Οταν δουν το αεροπλάνο στους αιθέρες, όλοι θα αλλάξουν γνώμη».
